معماری یونانی

معماری یونانی

معماران یونانی برخی از بهترین و متمایزترین ساختمان ها را در کل جهان باستان ارائه کردند و برخی از ساختارهای

آنها مانند معابد، تئاترها و استادیوم ها از دوران باستان به بعد به ویژگی اصلی شهرها و شهرها تبدیل شدند.

علاوه بر این، توجه یونانیان به سادگی، تناسب، چشم‌انداز و هماهنگی در ساختمان‌هایشان، تأثیر زیادی بر

معماران دوره هلنیستی و جهان روم گذاشت و پایه و اساس نظم‌های معماری کلاسیک را فراهم کرد که بر جهان غرب تسلط داشتند.

(رنسانس تا به امروز)

دستورات معماری

پنج راسته معماری کلاسیک وجود دارد دوریک، یونی، کورنتی، توسکانی، و کامپوزیت  که همگی در دوران روم

بعدی به این عنوان نامگذاری شدند.

معماران یونانی سه مورد اول را ایجاد کردند و تأثیر زیادی بر دو مورد آخر گذاشتند که به جای نوآوری واقعی، ترکیبی بودند.

یک نظم، به بیان درست، ترکیبی از سبک مشخصی از ستون با یا بدون پایه و میخ (آنچه ستون از آن پشتیبانی می کند:

آرشیترو، فریز، و قرنیز) است.

استفاده قبلی از ستون های چوبی در نهایت به ستون دوریک در سنگ تبدیل شد.

این یک شفت ستون عمودی بود که در بالای آن نازک‌تر بود، بدون پایه و یک سرستون ساده در زیر چرتکه مربع شکل.

دیواره‌های سنگ‌بند دارای تریگلیف‌ها و متوپ‌های متناوب بود.

نظم یونی که منشأ آن در اواسط قرن ششم پیش از میلاد آسیای صغیر است، یک پایه و پیچ یا سرپیچ

طومار را به ستون باریک‌تر و مستقیم‌تر اضافه کرد.

گلدسته یونی اغلب دارای یک فریز با مجسمه های حجاری شده است.

ستون کورینتی، که در قرن پنجم پیش از میلاد در آتن اختراع شد، شبیه به یونی است، اما بالای آن یک

سرستون تزئینی تر از آکانتوس و برگ های سرخس است.

این دستورات به دستور زبان اصلی معماری غربی تبدیل شد و دشوار است که در هر شهر مدرن قدم

بزنیم و نمونه هایی از آنها را به شکلی ندیده باشیم.

مواد استفاده شده

یونانیان قطعاً سنگ مرمر را ترجیح می‌دادند، حداقل برای ساختمان‌های عمومی‌شان.

با این حال، در ابتدا از چوب نه تنها برای عناصر اساسی معماری مانند ستون‌ها، بلکه برای کل ساختمان‌ها استفاده می‌شد.

معابد اوایل قرن هشتم قبل از میلاد به گونه ای ساخته شده بودند و سقف های کاهگلی داشتند.

از اواخر قرن هفتم قبل از میلاد، معابد، به ویژه، به آرامی شروع به تبدیل شدن به بناهای سنگی بادوام‌تر کردند.

برخی حتی ترکیبی از این دو ماده را داشتند. برخی از محققان استدلال کرده‌اند که برخی از ویژگی‌های تزئینی

سرستون‌های ستون‌های سنگی و عناصر گلدسته از مهارت‌های نجار که در عناصر معماری چوبی قدیمی‌تر به

نمایش گذاشته شده است، تکامل یافته است.

سنگ منتخب یا سنگ آهک بود که توسط لایه ای از گچ بری غبار مرمر محافظت می شد یا حتی

بهتر از آن، سنگ مرمر سفید خالص. همچنین، سنگ تراشیده شده را اغلب با بابونه صیقل می‌دادند تا در برابر آب مقاومت کند و رنگی

درخشان به آن بدهد.

بهترین سنگ مرمر از ناکسوس، پاروس و کوه پنتلیکون در نزدیکی آتن به دست آمد.

معابد، خزانه‌ها و استواها

یونانیان باستان به درستی به خاطر معابد باشکوه دوریک و یونی خود شهرت دارند و نمونه عالی آن بدون

شک پارتنون آتن است. این مجسمه که در اواسط قرن پنجم قبل از میلاد به منظور نگهداری مجسمه غول

پیکر آتنا و تبلیغ شکوه آتن برای جهانیان ساخته شده است، هنوز هم با شکوه در آکروپلیس شهر ایستاده است.

نمونه‌های مشهور دیگر عبارتند از معبد عظیم دوریک زئوس در المپیا ، معبد آرتمیس در افسوس  که یکی

از شگفتی‌های جهان باستان به حساب می‌آمد و معبد خاطره‌انگیز  در سونیون ، بر روی صخره های مشرف

به دریای اژه. مورد دوم نشان دهنده تمایل یونانی ها به این است که چنین ساختمان های عمومی نباید

فقط وظیفه معمول خود را برای نگهداری مجسمه ای از یک خدای یونانی انجام دهند، و نه تنها باید از نمای

نزدیک یا از داخل آنها را تحسین کرد، بلکه باید آنها را تحسین کرد.

از دور تحسین شده تلاش زیادی برای ساخت معابد در موقعیت‌های برجسته انجام شد و معماران با استفاده

از هندسه پیچیده، «ترفندهای» نوری مانند ضخیم‌کردن قسمت‌های پایینی ستون‌ها، ضخیم‌کردن ستون‌های

گوشه‌ای و داشتن ستون‌هایی که کمی به سمت داخل متمایل می‌شوند، در نظر گرفتند. ساختمان کاملاً

مستقیم و هماهنگ به نظر می رسید.

بسیاری از این اصلاحات با چشم غیرمسلح نامرئی هستند و حتی امروزه فقط دستگاه های اندازه گیری

پیچیده می توانند تفاوت های جزئی در زوایای و ابعاد را تشخیص دهند.

چنین اصلاحاتی در سبک معماری نشان می دهد که معابد یونانی، بنابراین، نه تنها ساختارهای کاربردی

بودند، بلکه خود ساختمان،

به عنوان یک کل، نمادین و عنصر مهمی در منظر شهری بود.

معابد یونانی، حداقل در سرزمین اصلی، از طرحی کاملاً مشابه پیروی می‌کردند و تقریباً همگی مستطیل

شکل و پیرامونی بودند، یعنی اضلاع بیرونی و نماهای آن‌ها شامل ردیف‌هایی از ستون‌ها بود.

استثناهای قابل توجه عبارتند از ارکتیون بسیار عجیب و غریب آتن با ستون‌های کاریاتید نوآورانه و معابد

سیکلاد که اگرچه هنوز دوریک بودند، اما فقط دارای ستون‌هایی در نمای جلویی (prostyle) بودند که اغلب از

طول ساختمان عریض‌تر بود.

به همین ترتیب، معابد ایونیا با معمول متفاوت بودند و معمولاً دارای یک ستون دوگانه (دیپترال) بودند. با این

حال، با بازگشت به طرح استاندارد معبد یونانی، ستون‌های مستطیل شکل (8 در 17 در مورد پارتنون، 6 در 13

برای معبد زئوس در المپیا) یک اتاق یا سلول داخلی را احاطه کرده بودند که کل آن بر روی یک پلکان ایستاده بود.

سکو یا استیلوبات و قسمت داخلی آن با تخته های مستطیلی سنگفرش شده است.

سقف معمولاً در امتداد یک خط الراس مرکزی با شیب تقریباً 15 درجه برافراشته می شد و از تیرها و تیرهای چوبی

که با کاشی های سفالی یا مرمری روی هم پوشانده شده بودند ساخته می شد.

آکروتری‌های تزئینی (نخل‌ها یا مجسمه‌ها) اغلب در هر نقطه از پدینت قرار داشتند.

در نهایت، درهای معابد از چوب (نارون یا سرو) ساخته می شد و اغلب با مدال ها و باس های برنزی تزئین می شد.

بسیاری از معابد همچنین مجسمه‌های معماری را حمل می‌کردند که برای روایت یک روایت مرتب شده بودند.

سنگ‌فرش‌ها، فریزها و متروپه‌ها همگی مجسمه‌هایی را حمل می‌کردند، اغلب به صورت مدور یا نقش

برجسته و همیشه با تزئینات غنی (با رنگ و برنز) که داستان‌هایی از اساطیر یونان یا قسمت‌های بزرگ

تاریخ آن شهر را بازگو می‌کرد.

معابد همچنین نشان می دهد که معماران یونانی (architektones) کاملاً از مشکلات ایجاد پایه های پایدار برای

پشتیبانی از ساختمان های بزرگ آگاه بودند.

زهکشی صحیح آب و استفاده از پایه های پیوسته بر روی پایه ها در بالای لایه های مختلف مواد پرکننده

(سنگ های نرم کنگلومرا، خاک، تراشه های مرمر، زغال سنگ و حتی پوست گوسفند) به ساختمان های یونانی

بزرگ اجازه می دهد که بدون توجه به زمین در بهترین موقعیت ها ساخته شوند و مقاومت کنند. سختی های

آب و هوا و زلزله در طول قرن ها. در واقع، پایداری مطلق ضروری بود، زیرا حتی یک نشست یا نشست جزئی

در هر قسمت از ساختمان، اصلاحات نوری مورد بحث در بالا را بی‌فایده می‌سازد. قابل توجه است که اکثریت

قریب به اتفاق ساختمان های یونانی که فروریخته اند تنها به دلیل دخالت انسان  برداشتن بلوک ها یا

وسایل فلزی برای استفاده مجدد در جاهای دیگر که ساختار کلی را تضعیف کرده است.

سازه‌هایی مانند معبد هفایستوس در آگورا آتن، که در آن دخالتی نداشته‌اند، گواهی بر دوام چشمگیر

ساختمان‌های یونانی است.

سازه‌های دیگری که در نزدیکی معابد ساخته شده‌اند، دروازه‌های ورودی به یادماندنی

(مانند آکروپولیس پروپیلای آتن) و ساختمان‌های کوچک برای نگهداری وقف‌ها، اغلب از دولت‌شهرهای خاص بودند.

این اغلب عناصر معماری مانند نماهای ستوندار و فریزها را از معبد به عاریت گرفته بودند. یک نمونه عالی خزانه

آتنی ها در دلفی است.

استوا یکی دیگر از سازه های مشترک بسیاری از مجموعه های معابد از قرن هفتم قبل از میلاد به بعد بود.

این یک ردیف طولانی و باریک از ستون‌ها بود که پشت آن دیواری ساده و سقفی بود.

استوایی که اغلب در زوایای قائمه برای ایجاد فضای باز محصور قرار می‌گرفتند، برای همه مقاصد مانند مکان‌های ملاقات و انبار استفاده می‌شد.

آگورا یا بازار بسیاری از شهرهای یونان باستان از یک میدان باز بزرگ تشکیل شده است که توسط یک استوایی احاطه شده است.

یکی از استوای غیرمعمول مستعمره سیسیلی سلینوس است. این بنا بین سال های 580 تا 570 قبل از میلاد ساخته شد و به شکل ذوزنقه بود.

جالب‌تر اینکه، مغازه‌های مجاور همگی نمای یکسانی دارند، علیرغم اینکه انواع ساختمان‌ها متفاوت هستند.

این شواهدی است که نشان می‌دهد نوعی اقتدار برنامه‌ریزی با کنترل مرکزی وجود داشت که هماهنگی معماری را در مکان‌های عمومی مهم تضمین می‌کرد.

مطمئناً در قرن پنجم قبل از میلاد شهرسازان حرفه ای وجود داشتند که معروف ترین آنها هیپوداموس بود که اغلب به برنامه ریزی پیرئوس و رودس نسبت داده می شود.

جالب توجه است که اغلب بین تغییرات معماری در شهرها و تغییر در رژیم سیاسی مطابقت وجود دارد.

یکی از آخرین عملکردهای استوا در دوران هلنیستی در مجموعه های ژیمنازیم و پالایسترا، به ویژه در پناهگاه های بزرگ المپیا، دلفی و نمیا بود.

این استواها برای ایجاد فضایی محصور برای تمرینات بدنی و ایجاد یک منطقه تمرین برای رویدادهای میدانی مانند نیزه و دیسک مورد استفاده قرار می گرفتند.

معابد، خزانه‌ ها و استوا ها، با نظم‌ های مختلف، چیدمان ستون‌ ها و مجسمه‌ های معماری، ملموس‌ ترین میراث معماری را از جهان یونان به ارمغان آورده‌ اند..

تئاتر

یکی دیگر از کمک های متمایز معماری یونانی به فرهنگ جهانی، آمفی تئاتر بود.

قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی قطعی تئاترها به اواخر قرن ششم قبل از میلاد برمی‌گردد، اما ممکن است

فرض کنیم که یونانی‌ها خیلی زودتر در مکان‌های عمومی مشخص گرد هم می‌آمدند. در واقع، مکان‌های مینوی

عصر برنز مانند Phaistos دارای زمین‌های پلکانی بزرگی بودند که گمان می‌رود برای نمایش‌هایی مانند راهپیمایی‌های

مذهبی و ورزش‌های گاوپرشی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. سپس از اواخر قرن ششم قبل از میلاد، یک ساختار

مستطیلی تئاتر مانند از Thorikos در آتیکا داریم که در یک انتهای آن معبدی اختصاص داده شده به Dionysos داشت.

این نشان می‌دهد که از آن در طول جشنواره‌های دیونیستی استفاده می‌شده است، که اغلب در آن نمایش‌ها ارائه می‌شد.

با این حال، از قرن پنجم قبل از میلاد بود که آمفی تئاتر یونانی قابل تشخیص و تاثیرگذارترین شکل خود را به خود گرفت.

این چیدمان فضای باز و تقریباً نیم دایره ای از ردیف های رو به بالا صندلی (تئوترون) بود که آکوستیک عالی را ارائه می کرد.

صحنه یا ارکستر نیز نیمه دایره ای بود و پشتش صفحه یا اسکین بود که در قرون بعدی بیشتر و بیشتر به یادگار ماند.

طاق‌های یادبود اغلب ورودی‌ها (پارادوی) را در دو طرف صحنه فراهم می‌کردند.

نمونه ها در سراسر جهان یونان فراوان است و بسیاری از تئاترها به خوبی زنده مانده اند.

یکی از مشهورترین تئاترهای دیونیسوس الوتریوس در دامنه جنوبی آکروپولیس آتن است که در آن نمایشنامه های

بزرگ سوفوکل، اوریپیدس، آیسخولوس و آریستوفان برای اولین بار اجرا شدند.

یکی از بزرگترین آنها تئاتر آرگوس است که گنجایش 20000 تماشاگر را داشت و یکی از بهترین آنها تئاتر

اپیداوروس است که هر تابستان میزبان اجراهای بزرگ دراماتیک است.

سالن‌ها نه تنها برای نمایش نمایش‌ها استفاده می‌شد، بلکه میزبان شعرخوانی و مسابقات موسیقی نیز بود.

چند نمونه از معماری یونانی

در اینجا ما معماری های مشهور یونان باستان را گردآوری کرده ایم که تا به امروز دستاوردهای خارق العاده برنامه ریزی و مهندسی یونان محسوب می شوند.

1- پارتنون ، آتن

معماری های مشهور یونان | این شاهکار معماری یونان باستان به قرن ۵ قبل از میلاد باز می گردد.

و به عنوان معبدی از الهه یونانی آتنا پارتنوس به عنوان بخشی از آکروپولیس ساخته شد.

این سازه تحمیلی دارای هشت ستون در شرق و غرب و ۱۷ ستون در ضلع شمالی و جنوبی آن است

(ابعاد ساختمان ۱۰۱ فوت در ۲۲۸ فوت).

2- معبد هرا ، المپیا

در ابتدا معبد زئوس و هرا بود ، این عبادتگاه باستانی ابتدا از چوب و سپس از سنگ آهک در سال ۶ قبل از میلاد ساخته شد.

این معبد نمونه ای از معماری دوریک است و یکی از مهمترین معابد یونان باستان است.

متأسفانه ، زمین لرزه در اوایل سال ۴ میلادی بیشتر آن را تخریب کرد امروز ، شعله المپیک در محراب آن

روشن شده و سپس به سراسر جهان منتقل می شود.

3- تئاتر بزرگ اپیداوروس

معماری های مشهور یونان  سالن آمفی تئاتر مهیج در Epidaurus که یکی از برجسته ترین دستاوردهای معماری در یونان باستان محسوب می شود ، به سال ۴ قبل از میلاد باز می گردد.

و به آسکلپیوس ، خدای پزشکی یونان و پسر آپولو اختصاص داشت.

ساختار سنگی نیم دایره شامل دو بخش از ردیف ها ، ارکستر ، صحنه و آکوستیک چشمگیر حتی با استانداردهای امروز است.

ممنون که تا اینجا پست همراه ما بودید برای دیدن ادامه پست ها به لینگ زیر مراجعه کنید.

مقالات فرگاه دیزاین