سبک آینده گرایی نو

نئوآینده گرایی در انواع طراحی های مختلف ساختمان و محصول از جمله هتل ها، آسمان خراش ها و حتی نیمکت های پارک به کار رفته است.

نئوآینده گرایی از بسیاری جهات یک سبک بسیار تخیلی و هیجان انگیز است که اغلب می تواند

مرزهای ساختارهای سنتی تر را به چالش بکشد.

حتی امروزه، نئو آینده‌گرایی سبکی است که اشتیاق آشکاری به فناوری و عصر فضا را بیان می‌کند.

برای کسانی که می‌خواهند تصورات خود را آزاد بگذارند و قراردادهای طراحی را به چالش بکشند.

نئوآینده گرایی ساختارهایی را طراحی میکنند که مستقیماً از یک فیلم علمی تخیلی به نظر می‌رسند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این جنبش هنری مهم، ادامه مطلب را بخوانید.

نئو آینده پژوهی بیشتر زیبایی شناسی خود را از تصور آینده ایده آل می گیرد.

زیبایی شناسی کلی طراحی معماری نئوآینده نگر گاهی اوقات می تواند به عنوان رد بدبینی و رسیدن

به بیرون به سمت چشم اندازی مثبت از آینده تلقی شود.

به همین دلیل است که بسیاری از معماری‌های نوآینده‌نگر امروزی می‌توانند شبیه گنبدها و زیستگاه‌هایی

باشند که روی جلد مجلات علمی تخیلی کشیده شده‌اند، یا مناظر شهری مجموعه‌های فیلم‌های آینده‌نگر.

اما نئوآینده گرایی بسیار فراتر از شیفتگی به علم و فناوری است. همچنین یک جنبش آوانگارد است.

هدف اصلی ایجاد سبک آینده گرایی نو

طرح‌های «آوان‌گرند» نئو-فوتوریسم بر اشکال غیر معمول برای دستیابی به عملی بودن و زیبایی‌شناسی

شهرهایی که به سرعت در حال توسعه هستند، تمرکز دارند.

از ساختارهای معمولی و معمولی، ساختمان های مربع یا مستطیل منحرف می شود.

سازه‌های نئو-آینده تمایل دارند با ساختمان‌های روان‌تر و نه چندان صلب کنار بیایند،  نگاه شهر را

به فیلم‌های علمی تخیلی انتقال دهند.

معماران نئو-آینده نگر به آزمایش مرزهای طرح ها، نه تنها ساختمان های شهر، بلکه هر جنبه دیگری

از آنچه که یک شهر کاربردی و پایدار می سازد، اعتقاد دارند.

آوان گرند در سبک آینده گرایی نو

در هنر و ادبیات، اصطلاح آوانگارد (آوانگارد و پیشتاز) یک ژانر هنری، یک اثر هنری تجربی، و

هنرمند تجربی را که اثر هنری را خلق کرده است.

مشخص می‌کند که معمولاً از نظر زیبایی‌شناسی نوآورانه است، در حالی که در ابتدا قابل قبول نیست.

تأسیس هنری آن زمان استعاره نظامی یک گارد پیشرفته هنرمندان و نویسندگانی را مشخص می کند.

نوآوری هایشان در سبک، فرم و موضوع اعتبار هنری و زیبایی شناختی اشکال تثبیت شده هنر و

سنت های ادبی زمان خود را به چالش می کشد.

بنابراین هنرمندانی که ضد رمان و سوررئالیسم را خلق کردند از زمان خود جلوتر بودند.

در قلمرو فرهنگ، هنر آوانگارد مرزهای زیبایی‌شناختی آنچه را که مطابق با هنجارهای اجتماعی قابل قبول است، پیش می‌برد.

مدرنیسم؛ بنابراین تاریخ هنر آوانگارد از دادا (1915) تا هنرمندان آوانگارد به عنوان قشری از

روشنفکران، سیاست مترقی و رادیکال را ترویج می کنند و از اصلاحات اجتماعی با و از طریق آثار هنری حمایت می کنند.

اولینده رودریگز در مقاله “هنرمند، دانشمند و صنعتگر” (1825) استفاده سیاسی از آوانگارد

(پیشگام) را برای شناسایی وظیفه اخلاقی هنرمندان برای “خدمت به عنوان آوانگارد” مردم به کار برد.

«قدرت هنرها، در واقع، فوری ترین و سریع ترین راه» برای تحقق اصلاحات اجتماعی، سیاسی

و اقتصادی است.

روش تحصیل سبک آینده گرایی نو

فارغ التحصیلان دوره های معماری می توانند از BIM هنگام ایجاد طرح های نئوآینده نگر استفاده کنند.

آموزش معماری در کالجی مانند مدرسه دیجیتال به دانش آموزان تجربه عملی در مدل سازی

اطلاعات ساختمان (BIM) می دهد، که ممکن است برای کمک به ایجاد طرح های نئوآینده نگر بسیار مفید باشد.

در واقع، در کتاب خود، فراتر از هنر معاصر، کارآفرین موفق، ایتان ایلفلد، پیشنهاد کرد که طراحی‌های

نوآینده‌نگر معاصر ممکن است بدون کمک نرم‌افزار و فناوری رایانه‌ای اخیر امکان‌پذیر نباشد.

تکنسین‌های طراحی معماری با استفاده از آموزش BIM که در طول تحصیل خود کسب کرده‌اند، می‌توانند

ساختمان‌های نئوآینده‌نگر را در یک محیط سه‌بعدی مدل‌سازی کنند که امکان تغییر و رشد یک پروژه را

فراهم می‌کند.

از آنجایی که برخی از سازه‌ها طراحی‌های داخلی و خارجی پیچیده‌ای دارند، تکنسین‌های طراحی معماری

نیز می‌توانند از BIM برای شناسایی مناطق مشکل‌دار، مانند تیرهایی که قرار نیست با هم قطع شوند، یا مسائل مربوط به یکپارچگی سازه، استفاده کنند.

نئو آینده‌گرایی تنها یکی از بسیاری از سبک‌های طراحی معماری است که ممکن است دانش‌آموزان

کلاس‌های معماری با آن مواجه شوند. هنوز بسیاری دیگر برای کشف وجود دارد!

تاریخچه نئو آینده‌گرایی

در اواسط دهه ۶۰ و از ابتدای دهه ۸۰ معماری پست مدرن سروشکلی گرفت.

و سرانجام آن به معماری نئو-فوتوریسم ختم شد. چهره‌های بین‌المللی برجسته مانند پیتر کوک، رنزو پیانو، ریچارد راجرز، نورمن فاستر، سانتیاگو کالاتراوا و زها حدید پرچمداران این سبک شناخته می‌شوند.

بازنگری فلسفه و معماری روی داد را جزیی از مقوله هنر پسانوگرایی بدانیم آنگاه معماری پسا نوگرایی

را ناگزیر در کنار معماری پست مدرن قرار می‌دهیم.

تغییر روی داده بر معماری پست مدرن نوعی بازگشت به عقب به لحاظ استفاده از ظواهر بود.

در حالی که مدتها بود تزئین و آرایه‌های نامتقارن و حتی نامتناجس از ظرفیت معماری خارج شده بود، با آمدن معماری پست مدرن دوباره همه این انگاره‌ها در معماری دهه ۶۰ تا ۹۰ به کار گرفته شدند.

روابط هندسی دیگر تابع قواعد خشک کلاسیک نبود و فرم‌ها دچار ابهامات شدید شدند.

در حقیقت تمام نبوغ معمار در این خلاصه شد که بنا از منظر زیبایی‌شناسی معماری بس فاخر و با

عظمت جلوه‌گری کند.

با اینهمه دوران پسانوگرایی توسط جنبش  نئو-فوتوریسم به زیر کشیده شد.

به ویژه در معماری  نئو-فوتوریسم مفاهیم به طرز غریبی با سرعت عوض شدند.

سده بیستم  به نئو فوتوریسم روی خوش نشان داد و از آن به عنوان یک پل معلق برای عبور از معماری پست‌مدرن نگاه می‌شود.

در یک سطر معماری نئو فوتوریسم آرمان گرایانه به آینده نگاه می کند.

ایدئالیسم نقطهٔ مقابل رئالیسم (واقع گرایی یا اصل اصالت واقع) است که معتقدست برای شناخت حقیقت جهان بیرون، چندان نمی‌توان به ذهن انسان متّکی بود.

این طرز تفکردر مفاهیم معماری قطعا با جنبش آرت دکو هم‌ساز است.

آرت دکو چیست؟

همان قدر که باید آرت دکو را پایه‌های نئو فوتوریسم بدانیم، معماری های- تک نیز بیشترین تاثیرگذاری را در ادامه بر آن داشته است.

اگر آرت دکو به عنوان پاسخی به تغییرات فراوان فنی و اجتماعی در شروع قرن بیستم  بود، معماری های -تک

در اواخر سده بیستم  برای به تصویر کشیدن هرچه بیشتر نقش و جایگاه تکنولوژی و صنعت، از

فن آوری و صنعت پیشرفته روز دنیا در طراحی ساختمان استفاده می‌کرد.

حالا در هزاره سوم شاید به نوعی سربرآوردن معماری نئو-فوتوریسم پاسخی به جبر زمان باشد.

نمونه هایی از نئو فوتوریسم

شهر هنر و علوم در والنسیا اسپانیا

مجتمع تفریحی و فرهنگی زیبایی در شهر والنسیا است و مهم‌ترین جاذبه‌ی گردشگری مدرن

این شهر به حساب می‌آید.

همچنین این بنا در لیست 12 گنجینه‌ی کشور اسپانیا قرار دارد و پیشنهاد می‌کنیم به هیچ وجه

بازدید از ساختمان‌های فیوچرستیک آن را از دست ندهید.

مجتمع شهر علم و هنر در انتهای بستر رود «توریا» (Turia) قرار گرفته که به دلیل سیل سال 1957 میلادی، آن را خشک و مسیرش را تغییر دادند و بستر سابق این رود را نیز به یک پارک تماشایی تبدیل کردند.

معماری این مجتمع را «سانتیاگو کالاتراوا» (Santiago Calatrava) و «فلیکس کاندلا» (Félix Candela)

برعهده داشتند و ساخت آن 3 برابر مبلغ برآورد شده‌ی اولیه، هزینه برداشت.

این پروژه در سال 1996 میلادی کلید خورد و 2 سال بعد به پایان رسید که از 6 ساختمان اصلی مدرن و فیوچریستیک تشکیل می‌شود و خیلی سریع درحال تبدیل شدن به سمبل‌های شهر والنسیا هستند.

داخل این ساختمان‌ها، کارهای متنوعی برای انجام دادن پیدا خواهید کرد.

برای مثال، بزرگ‌ترین آکواریوم اروپا در این مجتمع واقع شده که «اوشنوگرافیک» (L’Oceanogràfic) نام دارد و حدود 500 گونه‌ی مختلف از موجودات دریایی از جمله دلفین، کوسه، پنگوئن، نهنگ سفید و شیر دریایی را دربرمی‌گیرد.

این آکواریوم، به نیلوفر آبی شباهت دارد و به چندین محیط زیست مختلف همچون دریاهای مناطق استوایی، قطبی، جزیره‌ای، دریای سرخ و غیره تقسیم شده و برای بازدید از تمام بخش‌های این آکواریوم، به چند ساعت زمان احتیاج خواهید داشت.

«موزه‌ی علوم شاهزاده فیلیپه» (Museu de les Ciències Príncipe Felipe) یا همان «پرنس فیلیپ»، ساختمانی کشیده و مستطیل شکل است که به اسکلت نهنگ شباهت دارد.

این موزه در سال 2000 تأسیس شده و طول آن به 220 متر و عرض آن به 80 متر می‌رسد و 3 طبقه را دربرمی‌گیرد.

 

نمایشگاه‌های دائمی آن، ساختاری تعاملی دارند و بیشتر با هدف سرگرم کردن همه‌ی سنین طراحی شده‌اند، اما درعین حال آموزنده نیز هستند.

طبقه‌ی اول این ساختمان به چشم‌انداز زیبای «باغ های توریا» اشراف دارد و طبقه‌ی دوم آن مختص به نمایشگاه «میراث علم» می‌باشد.

طبقه‌ی سوم را با نام «جنگل کروموزوم» می‎شناسند و نمایشگاه‌های دیگری همچون «جاذبه‌ی صفر»، فضا و غیره نیز در آن برگزار می‌شود.

برج Gherkinدر شهر لندن

برج تبر مریم مقدس 30 30 St Mary Axe) یا (Gherkin Tower) یک آسمان خراش تجاری است که در محله St Mary Axe شهر لندن و در منطقه ای اقتصادی قرار گرفته است.

ارتفاع این برج 180m است و دارای 41 طبقه می باشد.

این ساختمان در محلی بنا شده است که قبلا سازمان بورس بالتیک قرار گرفته بود (محلی برای فروش کشتی و حمل و نقل دریایی) و در سال 1992 به دنبال بمب گذاری ارتش آزادیبخش ایرلند شمالی تخریب شد.

این ساختمان در خیابان تبر مریم مقدس (St Mary Axe) واقع شده بود و نام آن از این خیابان گرفته شده است.

این برج توسط معمار انگلیسی، نورمن فاستر (Norman Foster) طراحی و ساخت آن در سال 2001 آغاز شد. ساخت این برج در سال 2003 به پایان رسید و در 2004 به بهره برداری رسید.

برج 30 St Mary Axe به عنوان یکی از مشخصه های معماری معاصر در شهر لندن تبدیل شده است.

گنبد شیشه ای بالای برج به عنوان لنز (Lens) مشهور است و نمادی از گنبد ساختمان قبلی بورس بالتیک می باشد که در حال حاضر در موزه ملی دریایی انگلیس قرار داده شده است.

علی رغم شکل منحنی برج گرکین، فقط یک قطعه منحنی در نمای برج کار شده است و آن گنبد برج می باشد.

به دلیل شکل و طراحی نا متعارف ساختان در بین ساختمان های منطقه، این برج به نام خیار ترشی (Gherkin) شهرت یافت.

ساکن اصلی این برج در حال حاضر Swiss RE است که یک شرکت بیمه جهانی می باشد و این ساختمان را به عنوان دفتر مرکزی بریتانیا استفاده می کند.

به همین علت این برج را به عنوان ساختمان Swiss RE نیز خوانده می شود.

این برج از روش های صرفه جویی انرژی استفاده شده است بطوریکه مصرف انرژی آن تقریبا معادل نصف یک برج مشابه می باشد.

در طبقه بالای برج، یک کافه وجود دارد که از آنجا نمای پانورامیک لندن قابل مشاهده است.

در سال 2014 این برج توسط شرکت میلیاردر برزیلی، جوزف سفرا (Joseph Safra) به قیمت 700

میلیون پوند خریداری شد.
این برج تا کنون چندین جایزه معماری (Architecture) را به خود اختصاص داده است و در سال

2006 طی یک نظرسنجی از بزرگترین شرکت های معماری جهان، این برج به عنوان تحسین شده ترین

ساختمان جدید در جهان معرفی شد.

همچنین این ساختمان مورد توجه عکاسان و فیلم سازان مختلفی قرار گرفته است و در آثار آنها استفاده شده است.

مرکز فرهنگی حیدر علی اف

این مرکز یکی از معروف‌ترین جاهای دیدنی باکو به شمار می‌رود که به‌خاطر معماری شگفت‌انگیزش

در میان گردشگران شهرت دارد.

این مجموعه فوق‌العاده زیبا اثری منحصربه‌فرد از زاها حدید، معمار برجسته بین‌المللی است که از

بخش‌های مختلفی همچون موزه، آمفی‌تئاترها و سالن‌های نمایشگاهی تشکیل می‌شود.

این مرکز در فاصله سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ ساخته شد و ساختمانی چندمنظوره است که برای

کنسرت‌ها، جشنواره‌ها و… نیز به کار می‌رود.

مرکز حیدر علی اف در مرکز شهر باکو در کشور جمهوری آذربایجان قرار دارد.

مرکز حیدر علی اف یا حیدر علیف، سازه‌ای زیبا و باشکوه است که با طراحی خارق‌العاده و منحصربه‌فرد

خود در قلب شهر باکو قرار دارد.

امروزه در کنار جاذبه‌های تاریخی پایتخت آذربایجان، این مرکز فرهنگی یکی از مهم‌ترین و پربازدیدترین

جاذبه های گردشگری جمهوری آذربایجان و به‌عنوان نمادی از شهر باکوی مدرن محسوب می‌شود.

در حال حاضر گردشگران بسیاری در طی سفر چند روزه خود به سازه حیدر علی اف سر می‌زنند

تا حداقل عکسی به یادگار با آن بگیرند.

ساختمان چندمنظوره حیدر علی اف به دست زاها حدید، یکی از سرشناس‌ترین معماران قرن حاضر طراحی شد.

البته باید بدانید که طراحی مرکز حیدر علیف به‌صورت مشترک و با همکاری «پاتریک شوماخر»

(Patrik Schumacher) صورت گرفت.

این مجموعه در فاصله سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ ساخته شد و ساختمانی هشت طبقه دارد که از بخش‌های

مختلفی مانند موزه، نمایشگاه‌ها، آمفی‌تئاتر و سالن کنفرانس تشکیل می‌شود.

مرکز حیدر علی اف از زمان افتتاح، افتخارات بسیاری را از آن خود کرده که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

• نامزد دریافت جایزه در فستیوال جهانی معماری در سال ۲۰۱۴

• نامزد دریافت جایزه در فستیوال دو سالانه طراحی داخلی در سال ۲۰۱۴

• برنده جایزه طراحی سال ۲۰۱۴

در کنار نمایشگاه‌های دائمی و بین‌المللی، انواع کنسرت، جشنواره‌ها و غیره در این مرکز برگزار می‌شود.

وقتی نگاهی به‌شکل کلی ساختمان می‌کنید، صعودی موجی شکل را در کل بنا می‌بینید که از زمین

به‌سمت آسمان می‌رود و دوباره به زمین می‌رسد.

این طراحی نه‌تنها ادای احترامی به معماری پست مدرن، بلکه تمثیلی از چرخه ابدی انرژی است.

خطوط مشکی‌رنگ روی این سازه سفید نیز به پلی شباهت دارند که زمان گذشته را به حال مرتبط می‌کنند.

یکی دیگر از نمادهای آشکار در معماری ساختمان حیدر علی اف، وجود پیوستگی و ارتباطی هماهنگ

میان تمام اجزای سازه است که به مخاطب نشان می‌دهد، هر کسی فارغ از جنسیت، نژاد، سن و مذهب

می‌تواند وارد آن شود، با دیگر تعامل داشته باشد و نظرات و افکار خود را با آن‌ها در میان بگذارد.

ممنون که با پست سبک آینده گرایی نو با ما همراه بودید.